شیوع و عوامل خطر عفونت هپاتیت b در زنان باردار ایران: یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

مقدمه: انتقال پری ناتال یکی از رایج­ترین مسیرهای انتقال هپاتیت  b(hbv ) در سراسر جهان است. در ایران بیش از 50% حاملین hbv، عفونت را از این طریق دریافت کرده اند. لذا این مطالعه مروری با هدف بررسی شیوع و عوامل خطر hbv در زنان باردار ایران انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر بر اساس چک لیست prisma برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. جهت دستیابی به مستندات فارسی و انگلیسی مرتبط، پایگاه­های الکترونیکی scopus، pubmed، science-direct، cochrane، web of science (isi)، springer، online library wiley،magiran ، iranmedex، sid، medlib، irandoc و موتور جستجوی google scholar با استفاده از کلیدواژه­های استاندارد شامل: شیوع، هپاتیت b، زنان باردار، بارداری، عوامل خطر، hbsag و ایران بدون محدودیت زمانی تا بهمن ماه 1394 توسط دو پژوهشگر جستجو شدند. داده­های شیوع hbv با استفاده از مدل اثرات تصادفی و عوامل خطر hbv براساس مدل اثرات ثابت توسط نرم افزار stata (نسخه 2/11) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته­ها: در بررسی 36 مطالعه واجد شرایط با حجم نمونه 64195 زن باردار در ایران،شیوع hbv 5/0%(ci 95%: 6/0-5/0) محاسبه شد. کمترین و بیشترین شیوع hbv مرتبط با شمال (4/0%) و شرق ایران (6/1%) بود. شیوع hbv در زنان باردار شهری و روستایی به ترتیب 1/1 و 2/1% برآورد شد. شیوع hbv در زنان باردار خانه­دار 7/1% و در زنان باردار شاغل 1/0% بدست آمد. فراوانی hbsab(antihbs>10 miu/ml) در زنان باردار ایرانی 40% محاسبه شد. از میان عوامل خطر، بی­سوادی، شغل، سقط جنین، سابقه تزریق خون و اعتیاد همسر با ابتلاء به hbv از نظر آماری معنی­دار بود (05/0>p)، اما این ارتباط با شهرنشینی، سابقه جراحی و خالکوبی معنی­دار نبود (05/0